Definify.com
Definition 2025
discontinuans
discontinuans
Latin
Participle
discontinuāns m, f, n (genitive discontinuantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | discontinuāns | discontinuantēs | discontinuantia | ||
| genitive | discontinuantis | discontinuantium | |||
| dative | discontinuantī | discontinuantibus | |||
| accusative | discontinuantem | discontinuāns | discontinuantēs | discontinuantia | |
| ablative | discontinuante, discontinuantī1 | discontinuantibus | |||
| vocative | discontinuāns | discontinuantēs | discontinuantia | ||
1When used purely as an adjective.