Definify.com
Definition 2024
disjectus
disjectus
Latin
Participle
disjectus m (feminine disjecta, neuter disjectum); first/second declension
- Alternative form of disiectus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | disjectus | disjecta | disjectum | disjectī | disjectae | disjecta | |
| genitive | disjectī | disjectae | disjectī | disjectōrum | disjectārum | disjectōrum | |
| dative | disjectō | disjectō | disjectīs | ||||
| accusative | disjectum | disjectam | disjectum | disjectōs | disjectās | disjecta | |
| ablative | disjectō | disjectā | disjectō | disjectīs | |||
| vocative | disjecte | disjecta | disjectum | disjectī | disjectae | disjecta | |
References
- disjectus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “disjectus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.