Definify.com
Definition 2025
disruptus
disruptus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of disrumpō.
Participle
disruptus m (feminine disrupta, neuter disruptum); first/second declension
- Alternative form of dīruptus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | disruptus | disrupta | disruptum | disruptī | disruptae | disrupta | |
| genitive | disruptī | disruptae | disruptī | disruptōrum | disruptārum | disruptōrum | |
| dative | disruptō | disruptō | disruptīs | ||||
| accusative | disruptum | disruptam | disruptum | disruptōs | disruptās | disrupta | |
| ablative | disruptō | disruptā | disruptō | disruptīs | |||
| vocative | disrupte | disrupta | disruptum | disruptī | disruptae | disrupta | |