Definify.com
Definition 2025
disturbatus
disturbatus
Latin
Participle
disturbātus m (feminine disturbāta, neuter disturbātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | disturbātus | disturbāta | disturbātum | disturbātī | disturbātae | disturbāta | |
| genitive | disturbātī | disturbātae | disturbātī | disturbātōrum | disturbātārum | disturbātōrum | |
| dative | disturbātō | disturbātō | disturbātīs | ||||
| accusative | disturbātum | disturbātam | disturbātum | disturbātōs | disturbātās | disturbāta | |
| ablative | disturbātō | disturbātā | disturbātō | disturbātīs | |||
| vocative | disturbāte | disturbāta | disturbātum | disturbātī | disturbātae | disturbāta | |