Definify.com

Definition 2024

dyszeć

dyszeć

Polish

Verb

dyszeć impf

to breathe with difficulty

Conjugation

Conjugation of dyszeć impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		dyszeć
present tense	1st	dyszę			dyszymy
	2nd	dyszysz			dyszycie
	3rd	dyszy			dyszy
past tense	1st	dyszałem	dyszałam		dyszeliśmy	dyszałyśmy
	2nd	dyszałeś	dyszałaś		dyszeliście	dyszałyście
	3rd	dyszał	dyszała	dyszało	dyszeli	dyszały
future tense	1st	będę dyszał¹	będę dyszała¹		będziemy dyszeli¹	będziemy dyszały¹
	2nd	będziesz dyszał¹	będziesz dyszała¹		będziecie dyszeli¹	będziecie dyszały¹
	3rd	będzie dyszał¹	będzie dyszała¹	będzie dyszało¹	będą dyszeli¹	będą dyszały¹
conditional	1st	dyszałbym	dyszałabym		dyszelibyśmy	dyszałybyśmy
	2nd	dyszałbyś	dyszałabyś		dyszelibyście	dyszałybyście
	3rd	dyszałby	dyszałaby	dyszałoby	dyszeliby	dyszałyby
imperative	1st	—			dysząmy
	2nd	dyszą			dyszącie
	3rd	niech dyszy			niech dyszy
active adjectival participle		dyszycy	dyszyca	dyszyce	dyszycy	dyszyce
contemporary adverbial participle		dyszyc
impersonal past		dyszano
verbal noun		dyszenie
¹or: będę dyszeć, będziesz dyszeć etc.