Definify.com
Definition 2024
dziwić
dziwić
Polish
Verb
dziwić impf (perfective zadziwić or zdziwić)
- (transitive, intransitive) to surprise, to astonish
- (reflexive) to wonder
Conjugation
Conjugation of dziwić impf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | m | f | n | m pers | m anim, m inan, f, n | |
| infinitive | dziwić | |||||
| present tense | 1st | dziwię | dziwimy | |||
| 2nd | dziwisz | dziwicie | ||||
| 3rd | dziwi | dziwią | ||||
| past tense | 1st | dziwiłem | dziwiłam | dziwiliśmy | dziwiłyśmy | |
| 2nd | dziwiłeś | dziwiłaś | dziwiliście | dziwiłyście | ||
| 3rd | dziwił | dziwiła | dziwiło | dziwili | dziwiły | |
| future tense | 1st | będę dziwił1 | będę dziwiła1 | będziemy dziwili1 | będziemy dziwiły1 | |
| 2nd | będziesz dziwił1 | będziesz dziwiła1 | będziecie dziwili1 | będziecie dziwiły1 | ||
| 3rd | będzie dziwił1 | będzie dziwiła1 | będzie dziwiło1 | będą dziwili1 | będą dziwiły1 | |
| conditional | 1st | dziwiłbym | dziwiłabym | dziwilibyśmy | dziwiłybyśmy | |
| 2nd | dziwiłbyś | dziwiłabyś | dziwilibyście | dziwiłybyście | ||
| 3rd | dziwiłby | dziwiłaby | dziwiłoby | dziwiliby | dziwiłyby | |
| imperative | 1st | — | dziwmy | |||
| 2nd | dziw | dziwcie | ||||
| 3rd | niech dziwi | niech dziwią | ||||
| active adjectival participle | dziwiący | dziwiąca | dziwiące | dziwiący | dziwiące | |
| contemporary adverbial participle | dziwiąc | |||||
| impersonal past | dziwiono | |||||
| verbal noun | dziwienie | |||||
| 1or: będę dziwić, będziesz dziwić etc. | ||||||