Definify.com
Definition 2025
emanandus
emanandus
Latin
Participle
ēmānandus m (feminine ēmānanda, neuter ēmānandum); first/second declension
- which is to be emanated
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ēmānandus | ēmānanda | ēmānandum | ēmānandī | ēmānandae | ēmānanda | |
| genitive | ēmānandī | ēmānandae | ēmānandī | ēmānandōrum | ēmānandārum | ēmānandōrum | |
| dative | ēmānandō | ēmānandō | ēmānandīs | ||||
| accusative | ēmānandum | ēmānandam | ēmānandum | ēmānandōs | ēmānandās | ēmānanda | |
| ablative | ēmānandō | ēmānandā | ēmānandō | ēmānandīs | |||
| vocative | ēmānande | ēmānanda | ēmānandum | ēmānandī | ēmānandae | ēmānanda | |