Definify.com
Definition 2025
emonens
emonens
Latin
Participle
ēmonēns m, f, n (genitive ēmonentis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | ēmonēns | ēmonentēs | ēmonentia | ||
| genitive | ēmonentis | ēmonentium | |||
| dative | ēmonentī | ēmonentibus | |||
| accusative | ēmonentem | ēmonēns | ēmonentēs | ēmonentia | |
| ablative | ēmonente, ēmonentī1 | ēmonentibus | |||
| vocative | ēmonēns | ēmonentēs | ēmonentia | ||
1When used purely as an adjective.