Definify.com
Definition 2025
enodans
enodans
Latin
Participle
ēnōdāns m, f, n (genitive ēnōdantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | ēnōdāns | ēnōdantēs | ēnōdantia | ||
| genitive | ēnōdantis | ēnōdantium | |||
| dative | ēnōdantī | ēnōdantibus | |||
| accusative | ēnōdantem | ēnōdāns | ēnōdantēs | ēnōdantia | |
| ablative | ēnōdante, ēnōdantī1 | ēnōdantibus | |||
| vocative | ēnōdāns | ēnōdantēs | ēnōdantia | ||
1When used purely as an adjective.