Definify.com
Definition 2025
enodatus
enodatus
Latin
Participle
ēnōdātus m (feminine ēnōdāta, neuter ēnōdātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ēnōdātus | ēnōdāta | ēnōdātum | ēnōdātī | ēnōdātae | ēnōdāta | |
| genitive | ēnōdātī | ēnōdātae | ēnōdātī | ēnōdātōrum | ēnōdātārum | ēnōdātōrum | |
| dative | ēnōdātō | ēnōdātō | ēnōdātīs | ||||
| accusative | ēnōdātum | ēnōdātam | ēnōdātum | ēnōdātōs | ēnōdātās | ēnōdāta | |
| ablative | ēnōdātō | ēnōdātā | ēnōdātō | ēnōdātīs | |||
| vocative | ēnōdāte | ēnōdāta | ēnōdātum | ēnōdātī | ēnōdātae | ēnōdāta | |
References
- enodatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers