Definify.com
Definition 2024
erfa
erfa
Icelandic
Verb
erfa (weak verb, third-person singular past indicative erfði, supine erft)
- to inherit
Conjugation
erfa — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að erfa | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
erft | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
erfandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég erfi | við erfum | present (nútíð) |
ég erfi | við erfum |
| þú erfir | þið erfið | þú erfir | þið erfið | ||
| hann, hún, það erfir | þeir, þær, þau erfa | hann, hún, það erfi | þeir, þær, þau erfi | ||
| past (þátíð) |
ég erfði | við erfðum | past (þátíð) |
ég erfði | við erfðum |
| þú erfðir | þið erfðuð | þú erfðir | þið erfðuð | ||
| hann, hún, það erfði | þeir, þær, þau erfðu | hann, hún, það erfði | þeir, þær, þau erfðu | ||
| imperative (boðháttur) |
erf (þú) | erfið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| erfðu | erfiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
erfast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að erfast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
erfst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
erfandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég erfist | við erfumst | present (nútíð) |
ég erfist | við erfumst |
| þú erfist | þið erfist | þú erfist | þið erfist | ||
| hann, hún, það erfist | þeir, þær, þau erfast | hann, hún, það erfist | þeir, þær, þau erfist | ||
| past (þátíð) |
ég erfðist | við erfðumst | past (þátíð) |
ég erfðist | við erfðumst |
| þú erfðist | þið erfðust | þú erfðist | þið erfðust | ||
| hann, hún, það erfðist | þeir, þær, þau erfðust | hann, hún, það erfðist | þeir, þær, þau erfðust | ||
| imperative (boðháttur) |
erfst (þú) | erfist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| erfstu | erfisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
erfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
erfður | erfð | erft | erfðir | erfðar | erfð | |
| accusative (þolfall) |
erfðan | erfða | erft | erfða | erfðar | erfð | |
| dative (þágufall) |
erfðum | erfðri | erfðu | erfðum | erfðum | erfðum | |
| genitive (eignarfall) |
erfðs | erfðrar | erfðs | erfðra | erfðra | erfðra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
erfði | erfða | erfða | erfðu | erfðu | erfðu | |
| accusative (þolfall) |
erfða | erfðu | erfða | erfðu | erfðu | erfðu | |
| dative (þágufall) |
erfða | erfðu | erfða | erfðu | erfðu | erfðu | |
| genitive (eignarfall) |
erfða | erfðu | erfða | erfðu | erfðu | erfðu | |