Definify.com
Definition 2025
erratus
erratus
Latin
Participle
errātus m (feminine errāta, neuter errātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | errātus | errāta | errātum | errātī | errātae | errāta | |
| genitive | errātī | errātae | errātī | errātōrum | errātārum | errātōrum | |
| dative | errātō | errātō | errātīs | ||||
| accusative | errātum | errātam | errātum | errātōs | errātās | errāta | |
| ablative | errātō | errātā | errātō | errātīs | |||
| vocative | errāte | errāta | errātum | errātī | errātae | errāta | |
References
- erratus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- erratus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “erratus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.