Definify.com
Definition 2025
ezzan
ezzan
Old High German
Verb
ezzan
- to eat
Conjugation
Conjugation of ezzan (strong class 5)
| infinitive | ezzan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | izzu | āz |
| 2nd person singular | izzis | āzi |
| 3rd person singular | izzit | āz |
| 1st person plural | ezzem, ezzemes | āzum, āzumes |
| 2nd person plural | ezzet | āzut |
| 3rd person plural | ezzant | āzun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | ezze | āzi |
| 2nd person singular | ezzes | āzis |
| 3rd person singular | ezze | āzi |
| 1st person plural | ezzem, ezzemes | āzim, āzimes |
| 2nd person plural | ezzet | āzit |
| 3rd person plural | ezzen | āzin |
| imperative | present | |
| singular | iz | |
| plural | ezzet | |
| participle | present | past |
| ezzanti | gezzan | |
Descendants
- Middle High German: eszen
- German: essen