Definify.com
Definition 2025
ferrumen
ferrumen
Latin
Noun
ferrūmen n (genitive ferrūminis); third declension
Inflection
Third declension neuter.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| nominative | ferrūmen | ferrūmina | 
| genitive | ferrūminis | ferrūminum | 
| dative | ferrūminī | ferrūminibus | 
| accusative | ferrūmen | ferrūmina | 
| ablative | ferrūmine | ferrūminibus | 
| vocative | ferrūmen | ferrūmina | 
Related terms
| 
 | 
Descendants
- Spanish: herrumbre
References
- ferrumen in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- FERRUMEN in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “ferrumen”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.