Definify.com
Definition 2025
flagrans
flagrans
Latin
Participle
flăgrāns m, f, n (genitive flăgrantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | flagrāns | flagrantēs | flagrantia | ||
| genitive | flagrantis | flagrantium | |||
| dative | flagrantī | flagrantibus | |||
| accusative | flagrantem | flagrāns | flagrantēs | flagrantia | |
| ablative | flagrante, flagrantī1 | flagrantibus | |||
| vocative | flagrāns | flagrantēs | flagrantia | ||
1When used purely as an adjective.
Descendants
- English: flagrant
References
- flagrans in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- flagrans in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “flagrans”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.