Definify.com
Definition 2025
fulminaturus
fulminaturus
Latin
Participle
fulminātūrus m (feminine fulminātūra, neuter fulminātūrum); first/second declension
- about to fulminate
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | fulminātūrus | fulminātūra | fulminātūrum | fulminātūrī | fulminātūrae | fulminātūra | |
| genitive | fulminātūrī | fulminātūrae | fulminātūrī | fulminātūrōrum | fulminātūrārum | fulminātūrōrum | |
| dative | fulminātūrō | fulminātūrō | fulminātūrīs | ||||
| accusative | fulminātūrum | fulminātūram | fulminātūrum | fulminātūrōs | fulminātūrās | fulminātūra | |
| ablative | fulminātūrō | fulminātūrā | fulminātūrō | fulminātūrīs | |||
| vocative | fulminātūre | fulminātūra | fulminātūrum | fulminātūrī | fulminātūrae | fulminātūra | |