Definify.com
Definition 2025
genuinus
genuinus
Latin
Adjective
genuīnus m (feminine genuīna, neuter genuīnum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | genuīnus | genuīna | genuīnum | genuīnī | genuīnae | genuīna | |
| genitive | genuīnī | genuīnae | genuīnī | genuīnōrum | genuīnārum | genuīnōrum | |
| dative | genuīnō | genuīnō | genuīnīs | ||||
| accusative | genuīnum | genuīnam | genuīnum | genuīnōs | genuīnās | genuīna | |
| ablative | genuīnō | genuīnā | genuīnō | genuīnīs | |||
| vocative | genuīne | genuīna | genuīnum | genuīnī | genuīnae | genuīna | |
References
- genuinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- genuinus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “genuinus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.