Definify.com

Definition 2024


grondig

grondig

Dutch

Adjective

grondig (comparative grondiger, superlative grondigst)

  1. thorough

Inflection

Inflection of grondig
uninflected grondig
inflected grondige
comparative grondiger
positive comparative superlative
predicative/adverbial grondig grondiger het grondigst
het grondigste
indefinite m./f. sing. grondige grondigere grondigste
n. sing. grondig grondiger grondigste
plural grondige grondigere grondigste
definite grondige grondigere grondigste
partitive grondigs grondigers