Definify.com
Definition 2024
hüküm
hüküm
Turkish
Noun
hüküm (definite accusative hükmü, plural hükümler)
Declension
declension of hüküm
possessive forms of hüküm
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | hükmüm | hükümlerim |
| definite accusative (belirtme) | hükmümü | hükümlerimi |
| dative (yönelme) | hükmüme | hükümlerime |
| locative (bulunma) | hükmümde | hükümlerimde |
| ablative (çıkma) | hükmümden | hükümlerimden |
| genitive (tamlayan) | hükmümün | hükümlerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | hükmün | hükümlerin |
| definite accusative (belirtme) | hükmünü | hükümlerini |
| dative (yönelme) | hükmüne | hükümlerine |
| locative (bulunma) | hükmünde | hükümlerinde |
| ablative (çıkma) | hükmünden | hükümlerinden |
| genitive (tamlayan) | hükmünün | hükümlerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | hükmü | hükümleri |
| definite accusative (belirtme) | hükmünü | hükümlerini |
| dative (yönelme) | hükmüne | hükümlerine |
| locative (bulunma) | hükmünde | hükümlerinde |
| ablative (çıkma) | hükmünden | hükümlerinden |
| genitive (tamlayan) | hükmünün | hükümlerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | hükmümüz | hükümlerimiz |
| definite accusative (belirtme) | hükmümüzü | hükümlerimizi |
| dative (yönelme) | hükmümüze | hükümlerimize |
| locative (bulunma) | hükmümüzde | hükümlerimizde |
| ablative (çıkma) | hükmümüzden | hükümlerimizden |
| genitive (tamlayan) | hükmümüzün | hükümlerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | hükmünüz | hükümleriniz |
| definite accusative (belirtme) | hükmünüzü | hükümlerinizi |
| dative (yönelme) | hükmünüze | hükümlerinize |
| locative (bulunma) | hükmünüzde | hükümlerinizde |
| ablative (çıkma) | hükmünüzden | hükümlerinizden |
| genitive (tamlayan) | hükmünüzün | hükümlerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | hükümleri | hükümleri |
| definite accusative (belirtme) | hükümlerini | hükümlerini |
| dative (yönelme) | hükümlerine | hükümlerine |
| locative (bulunma) | hükümlerinde | hükümlerinde |
| ablative (çıkma) | hükümlerinden | hükümlerinden |
| genitive (tamlayan) | hükümlerinin | hükümlerinin |