Definify.com
Definition 2024
haesitabundus
haesitabundus
Latin
Adjective
haesitābundus m (feminine haesitābunda, neuter haesitābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | haesitābundus | haesitābunda | haesitābundum | haesitābundī | haesitābundae | haesitābunda | |
| genitive | haesitābundī | haesitābundae | haesitābundī | haesitābundōrum | haesitābundārum | haesitābundōrum | |
| dative | haesitābundō | haesitābundō | haesitābundīs | ||||
| accusative | haesitābundum | haesitābundam | haesitābundum | haesitābundōs | haesitābundās | haesitābunda | |
| ablative | haesitābundō | haesitābundā | haesitābundō | haesitābundīs | |||
| vocative | haesitābunde | haesitābunda | haesitābundum | haesitābundī | haesitābundae | haesitābunda | |
References
- haesitabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “haesitabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.