Definify.com
Definition 2025
halli
halli
Finnish
Noun
halli
- large building used for sports or exhibitions, e.g. indoor arena, gallery
- large room, e.g. at a railway station, lobby
Declension
Inflection of halli (Kotus type 5/risti, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | halli | hallit | |
genitive | hallin | hallien | |
partitive | hallia | halleja | |
illative | halliin | halleihin | |
singular | plural | ||
nominative | halli | hallit | |
accusative | nom. | halli | hallit |
gen. | hallin | ||
genitive | hallin | hallien | |
partitive | hallia | halleja | |
inessive | hallissa | halleissa | |
elative | hallista | halleista | |
illative | halliin | halleihin | |
adessive | hallilla | halleilla | |
ablative | hallilta | halleilta | |
allative | hallille | halleille | |
essive | hallina | halleina | |
translative | halliksi | halleiksi | |
instructive | — | hallein | |
abessive | hallitta | halleitta | |
comitative | — | halleineen |
Etymology 2
From Proto-Finnic *halli (compare Estonian hall), from Balto-Slavic; compare Latvian salnis, Lithuanian šalnis (“off-white, roan”).
Noun
halli
- grey seal, Halichoerus grypus
- dog, usually grey
Declension
Inflection of halli (Kotus type 5/risti, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | halli | hallit | |
genitive | hallin | hallien | |
partitive | hallia | halleja | |
illative | halliin | halleihin | |
singular | plural | ||
nominative | halli | hallit | |
accusative | nom. | halli | hallit |
gen. | hallin | ||
genitive | hallin | hallien | |
partitive | hallia | halleja | |
inessive | hallissa | halleissa | |
elative | hallista | halleista | |
illative | halliin | halleihin | |
adessive | hallilla | halleilla | |
ablative | hallilta | halleilta | |
allative | hallille | halleille | |
essive | hallina | halleina | |
translative | halliksi | halleiksi | |
instructive | — | hallein | |
abessive | hallitta | halleitta | |
comitative | — | halleineen |