Definify.com
Definition 2025
hanga
hanga
Faroese
Verb
hanga (third person singular past indicative hekk, third person plural past indicative hingu, supine hingið)
- (intransitive) to hang
Conjugation
| v-51ng | ||||
| infinitive | hanga | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | hangandi | |||
| past participle a26 | hingin | |||
| supine | hingið | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | hangi | hongur | hongur | hanga |
| past | hekk | hekst | hekk | hingu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | hang! | — | hangið! |
Hungarian
Pronunciation
- IPA(key): [ˈhɒŋɡɒ]
- Hyphenation: han‧ga
Noun
hanga (plural hangák)
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | hanga | hangák |
| accusative | hangát | hangákat |
| dative | hangának | hangáknak |
| instrumental | hangával | hangákkal |
| causal-final | hangáért | hangákért |
| translative | hangává | hangákká |
| terminative | hangáig | hangákig |
| essive-formal | hangaként | hangákként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | hangában | hangákban |
| superessive | hangán | hangákon |
| adessive | hangánál | hangáknál |
| illative | hangába | hangákba |
| sublative | hangára | hangákra |
| allative | hangához | hangákhoz |
| elative | hangából | hangákból |
| delative | hangáról | hangákról |
| ablative | hangától | hangáktól |
| Possessive forms of hanga | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | hangám | hangáim |
| 2nd person sing. | hangád | hangáid |
| 3rd person sing. | hangája | hangái |
| 1st person plural | hangánk | hangáink |
| 2nd person plural | hangátok | hangáitok |
| 3rd person plural | hangájuk | hangáik |
Icelandic
Etymology
From Old Norse hanga, from Proto-Germanic *hanhaną, from Proto-Indo-European *ḱonk- (“to hang”).
Pronunciation
- IPA(key): /hauŋka/
- Rhymes: -auŋka
Verb
hanga (strong verb, third-person singular past indicative hékk, third-person plural past indicative héngu, supine hangið)
- (intransitive) to hang
Conjugation
| infinitive (nafnháttur) |
að hanga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hangið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hangandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég hangi | við höngum | present (nútíð) |
ég hangi | við höngum |
| þú hangir | þið hangið | þú hangir | þið hangið | ||
| hann, hún, það hangir | þeir, þær, þau hanga | hann, hún, það hangi | þeir, þær, þau hangi | ||
| past (þátíð) |
ég hékk | við héngum | past (þátíð) |
ég héngi | við héngjum |
| þú hékkst | þið hénguð | þú héngir | þið héngjuð | ||
| hann, hún, það hékk | þeir, þær, þau héngu | hann, hún, það héngi | þeir, þær, þau héngju | ||
| imperative (boðháttur) |
hang (þú) | hangið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hangdu | hangiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hanginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
hanginn | hangin | hangið | hangnir | hangnar | hangin | |
| accusative (þolfall) |
hanginn | hangna | hangið | hangna | hangnar | hangin | |
| dative (þágufall) |
höngnum | hanginni | höngnu | höngnum | höngnum | höngnum | |
| genitive (eignarfall) |
hangins | hanginnar | hangins | hanginna | hanginna | hanginna | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
hangni | hangna | hangna | höngnu | höngnu | höngnu | |
| accusative (þolfall) |
hangna | höngnu | hangna | höngnu | höngnu | höngnu | |
| dative (þágufall) |
hangna | höngnu | hangna | höngnu | höngnu | höngnu | |
| genitive (eignarfall) |
hangna | höngnu | hangna | höngnu | höngnu | höngnu | |
Maori
Verb
hanga
Noun
hanga
- group of people
- the manner in which something is made or built
- construction
- thing; object which has been made; product