Definify.com
Definition 2024
heersen
heersen
Dutch
Verb
heersen
- to rule
- to prevail
- In de kamer voor hem heerste een onbeschrijfelijke wanorde.
- An indescribable chaos prevailed in the room before him.
- In de kamer voor hem heerste een onbeschrijfelijke wanorde.
Inflection
| Inflection of heersen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | heersen | |||
| past singular | heerste | |||
| past participle | geheerst | |||
| infinitive | heersen | |||
| gerund | heersen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | heers | heerste | ||
| 2nd person sing. (jij) | heerst | heerste | ||
| 2nd person sing. (u) | heerst | heerste | ||
| 2nd person sing. (gij) | heerst | heerste | ||
| 3rd person singular | heerst | heerste | ||
| plural | heersen | heersten | ||
| subjunctive sing.1 | heerse | heerste | ||
| subjunctive plur.1 | heersen | heersten | ||
| imperative sing. | heers | |||
| imperative plur.1 | heerst | |||
| participles | heersend | geheerst | ||
| 1) Archaic. | ||||