Definify.com
Definition 2024
huiken
huiken
Dutch
Noun
huiken
- Plural form of huik
Verb
huiken
- (archaic) to squat, to bend (through the knees)
- 1802 Hij huikt van zwaren last --Weiland. Nederduitsch taalkundig woordenboek.
- He bent under a heavy weight.
- 1802 Hij huikt van zwaren last --Weiland. Nederduitsch taalkundig woordenboek.
Inflection
| Inflection of huiken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | huiken | |||
| past singular | huikte | |||
| past participle | gehuikt | |||
| infinitive | huiken | |||
| gerund | huiken n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | huik | huikte | ||
| 2nd person sing. (jij) | huikt | huikte | ||
| 2nd person sing. (u) | huikt | huikte | ||
| 2nd person sing. (gij) | huikt | huikte | ||
| 3rd person singular | huikt | huikte | ||
| plural | huiken | huikten | ||
| subjunctive sing.1 | huike | huikte | ||
| subjunctive plur.1 | huiken | huikten | ||
| imperative sing. | huik | |||
| imperative plur.1 | huikt | |||
| participles | huikend | gehuikt | ||
| 1) Archaic. | ||||