Old Norse
Noun
hundr m (genitive hunds, plural hundar)
- a dog
Declension
Declension of hundr (strong a-stem)
| masculine
|
singular |
plural |
| indefinite |
definite |
indefinite |
definite |
| nominative |
hundr
|
hundrinn
|
hundar
|
hundarnir
|
| accusative |
hund
|
hundinn
|
hunda
|
hundana
|
| dative |
hundi
|
hundinum
|
hundum
|
hundunum
|
| genitive |
hunds
|
hundsins
|
hunda
|
hundanna
|
Descendants
References
- hundr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press