Definify.com
Definition 2025
ientaturus
ientaturus
Latin
Participle
ientātūrus m (feminine ientātūra, neuter ientātūrum); first/second declension
- about to breakfast
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | ientātūrus | ientātūra | ientātūrum | ientātūrī | ientātūrae | ientātūra | |
| genitive | ientātūrī | ientātūrae | ientātūrī | ientātūrōrum | ientātūrārum | ientātūrōrum | |
| dative | ientātūrō | ientātūrō | ientātūrīs | ||||
| accusative | ientātūrum | ientātūram | ientātūrum | ientātūrōs | ientātūrās | ientātūra | |
| ablative | ientātūrō | ientātūrā | ientātūrō | ientātūrīs | |||
| vocative | ientātūre | ientātūra | ientātūrum | ientātūrī | ientātūrae | ientātūra | |