Esperanto

Verb

igi ‎(present igas, past igis, future igos, conditional igus, volitive igu)

1. (transitive) to cause to be, to cause to do, to make

   Vi igas min feliĉa.

   You make me happy (You cause me to be happy).

   La instruisto igas la lernanton studi.

   The teacher makes the student study (The teacher causes the student to study).

Conjugation

Conjugation of igi present past future singular plural singular plural singular plural tense igas igis igos active participle iganta igantaj iginta igintaj igonta igontaj acc. igantan igantajn igintan igintajn igontan igontajn passive participle igata igataj igita igitaj igota igotaj acc. igatan igatajn igitan igitajn igotan igotajn nominal active participle iganto igantoj iginto igintoj igonto igontoj acc. iganton igantojn iginton igintojn igonton igontojn nominal passive participle igato igatoj igito igitoj igoto igotoj acc. igaton igatojn igiton igitojn igoton igotojn adverbial active participle igante iginte igonte adverbial passive participle igate igite igote infinitive igi imperative igu conditional igus

See also

• iĝi

Japanese

Romanization

igi

1. rōmaji reading of いぎ