Definify.com
Definition 2025
impedicatus
impedicatus
Latin
Participle
impedicātus m (feminine impedicāta, neuter impedicātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | impedicātus | impedicāta | impedicātum | impedicātī | impedicātae | impedicāta | |
| genitive | impedicātī | impedicātae | impedicātī | impedicātōrum | impedicātārum | impedicātōrum | |
| dative | impedicātō | impedicātō | impedicātīs | ||||
| accusative | impedicātum | impedicātam | impedicātum | impedicātōs | impedicātās | impedicāta | |
| ablative | impedicātō | impedicātā | impedicātō | impedicātīs | |||
| vocative | impedicāte | impedicāta | impedicātum | impedicātī | impedicātae | impedicāta | |
References
- IMPEDICATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)