Definify.com
Definition 2025
improbandus
improbandus
Latin
Participle
improbandus m (feminine improbanda, neuter improbandum); first/second declension
- which is to be disapproved
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | improbandus | improbanda | improbandum | improbandī | improbandae | improbanda | |
| genitive | improbandī | improbandae | improbandī | improbandōrum | improbandārum | improbandōrum | |
| dative | improbandō | improbandō | improbandīs | ||||
| accusative | improbandum | improbandam | improbandum | improbandōs | improbandās | improbanda | |
| ablative | improbandō | improbandā | improbandō | improbandīs | |||
| vocative | improbande | improbanda | improbandum | improbandī | improbandae | improbanda | |