Definify.com
Definition 2025
indicativus
indicativus
Latin
Adjective
indicātīvus m (feminine indicātīva, neuter indicātīvum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | indicātīvus | indicātīva | indicātīvum | indicātīvī | indicātīvae | indicātīva | |
| genitive | indicātīvī | indicātīvae | indicātīvī | indicātīvōrum | indicātīvārum | indicātīvōrum | |
| dative | indicātīvō | indicātīvō | indicātīvīs | ||||
| accusative | indicātīvum | indicātīvam | indicātīvum | indicātīvōs | indicātīvās | indicātīva | |
| ablative | indicātīvō | indicātīvā | indicātīvō | indicātīvīs | |||
| vocative | indicātīve | indicātīva | indicātīvum | indicātīvī | indicātīvae | indicātīva | |
Related terms
Descendants
- Catalan: indicatiu
- Portuguese: indicativo
- Spanish: indicativo
References
- indicativus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “indicativus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.