Definify.com
Definition 2025
indignabundus
indignabundus
Latin
Adjective
indignābundus m (feminine indignābunda, neuter indignābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | indignābundus | indignābunda | indignābundum | indignābundī | indignābundae | indignābunda | |
| genitive | indignābundī | indignābundae | indignābundī | indignābundōrum | indignābundārum | indignābundōrum | |
| dative | indignābundō | indignābundō | indignābundīs | ||||
| accusative | indignābundum | indignābundam | indignābundum | indignābundōs | indignābundās | indignābunda | |
| ablative | indignābundō | indignābundā | indignābundō | indignābundīs | |||
| vocative | indignābunde | indignābunda | indignābundum | indignābundī | indignābundae | indignābunda | |
References
- indignabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- indignabundus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “indignabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.