Definify.com
Definition 2025
indignans
indignans
Latin
Participle
indignāns m, f, n (genitive indignantis); third declension
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | indignāns | indignantēs | indignantia | ||
| genitive | indignantis | indignantium | |||
| dative | indignantī | indignantibus | |||
| accusative | indignantem | indignāns | indignantēs | indignantia | |
| ablative | indignante, indignantī1 | indignantibus | |||
| vocative | indignāns | indignantēs | indignantia | ||
1When used purely as an adjective.
References
- indignans in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- indignans in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “indignans”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.