Definify.com
Definition 2025
inditus
inditus
Latin
Participle
inditus m (feminine indita, neuter inditum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inditus | indita | inditum | inditī | inditae | indita | |
| genitive | inditī | inditae | inditī | inditōrum | inditārum | inditōrum | |
| dative | inditō | inditō | inditīs | ||||
| accusative | inditum | inditam | inditum | inditōs | inditās | indita | |
| ablative | inditō | inditā | inditō | inditīs | |||
| vocative | indite | indita | inditum | inditī | inditae | indita | |
References
- inditus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inditus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- INDITUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “inditus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.