Definify.com
Definition 2025
inducens
inducens
Latin
Participle
indūcēns m, f, n (genitive indūcentis); third declension
- leading, bringing or conducting in
- exhibiting, representing
Inflection
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | indūcēns | indūcentēs | indūcentia | ||
| genitive | indūcentis | indūcentium | |||
| dative | indūcentī | indūcentibus | |||
| accusative | indūcentem | indūcēns | indūcentēs | indūcentia | |
| ablative | indūcentī | indūcentibus | |||
| vocative | indūcēns | indūcentēs | indūcentia | ||