Definify.com
Definition 2025
inhabitaturus
inhabitaturus
Latin
Participle
inhabitātūrus m (feminine inhabitātūra, neuter inhabitātūrum); first/second declension
- about to inhabit
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inhabitātūrus | inhabitātūra | inhabitātūrum | inhabitātūrī | inhabitātūrae | inhabitātūra | |
| genitive | inhabitātūrī | inhabitātūrae | inhabitātūrī | inhabitātūrōrum | inhabitātūrārum | inhabitātūrōrum | |
| dative | inhabitātūrō | inhabitātūrō | inhabitātūrīs | ||||
| accusative | inhabitātūrum | inhabitātūram | inhabitātūrum | inhabitātūrōs | inhabitātūrās | inhabitātūra | |
| ablative | inhabitātūrō | inhabitātūrā | inhabitātūrō | inhabitātūrīs | |||
| vocative | inhabitātūre | inhabitātūra | inhabitātūrum | inhabitātūrī | inhabitātūrae | inhabitātūra | |