Definify.com
Definition 2025
inhonoratus
inhonoratus
Latin
Participle
inhonōrātus m (feminine inhonōrāta, neuter inhonōrātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inhonōrātus | inhonōrāta | inhonōrātum | inhonōrātī | inhonōrātae | inhonōrāta | |
| genitive | inhonōrātī | inhonōrātae | inhonōrātī | inhonōrātōrum | inhonōrātārum | inhonōrātōrum | |
| dative | inhonōrātō | inhonōrātō | inhonōrātīs | ||||
| accusative | inhonōrātum | inhonōrātam | inhonōrātum | inhonōrātōs | inhonōrātās | inhonōrāta | |
| ablative | inhonōrātō | inhonōrātā | inhonōrātō | inhonōrātīs | |||
| vocative | inhonōrāte | inhonōrāta | inhonōrātum | inhonōrātī | inhonōrātae | inhonōrāta | |
References
- inhonoratus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- inhonoratus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “inhonoratus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.