Definify.com
Definition 2025
innatus
innatus
Latin
Participle
innātus m (feminine innāta, neuter innātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
nominative | innātus | innāta | innātum | innātī | innātae | innāta | |
genitive | innātī | innātae | innātī | innātōrum | innātārum | innātōrum | |
dative | innātō | innātō | innātīs | ||||
accusative | innātum | innātam | innātum | innātōs | innātās | innāta | |
ablative | innātō | innātā | innātō | innātīs | |||
vocative | innāte | innāta | innātum | innātī | innātae | innāta |
Descendants
References
- innatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- innatus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- INNATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “innatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
-
(ambiguous) innate ideas: notiones animo (menti) insitae, innatae
-
(ambiguous) something is contrary to my moral sense, goes against my principles: aliquid abhorret a meis moribus (opp. insitum [atque innatum] est animo or in animo alicuius)
-
(ambiguous) to have innate ideas of the Godhead; to believe in the Deity by intuition: insitas (innatas) dei cognitiones habere (N. D. 1. 17. 44)
-
(ambiguous) belief in God is part of every one's nature: omnibus innatum est et in animo quasi insculptum esse deum
-
(ambiguous) innate ideas: notiones animo (menti) insitae, innatae