Definify.com
Definition 2025
inrisus
inrisus
Latin
Participle
inrīsus m (feminine inrīsa, neuter inrīsum); first/second declension
- Alternative form of irrīsus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inrīsus | inrīsa | inrīsum | inrīsī | inrīsae | inrīsa | |
| genitive | inrīsī | inrīsae | inrīsī | inrīsōrum | inrīsārum | inrīsōrum | |
| dative | inrīsō | inrīsō | inrīsīs | ||||
| accusative | inrīsum | inrīsam | inrīsum | inrīsōs | inrīsās | inrīsa | |
| ablative | inrīsō | inrīsā | inrīsō | inrīsīs | |||
| vocative | inrīse | inrīsa | inrīsum | inrīsī | inrīsae | inrīsa | |
References
- inrisus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- INRISUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)