Definify.com
Definition 2025
inruendus
inruendus
Latin
Participle
inruendus m (feminine inruenda, neuter inruendum); first/second declension
- which is to be invaded
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inruendus | inruenda | inruendum | inruendī | inruendae | inruenda | |
| genitive | inruendī | inruendae | inruendī | inruendōrum | inruendārum | inruendōrum | |
| dative | inruendō | inruendō | inruendīs | ||||
| accusative | inruendum | inruendam | inruendum | inruendōs | inruendās | inruenda | |
| ablative | inruendō | inruendā | inruendō | inruendīs | |||
| vocative | inruende | inruenda | inruendum | inruendī | inruendae | inruenda | |