Definify.com
Definition 2025
insignitus
insignitus
Latin
Participle
īnsignītus m (feminine īnsignīta, neuter īnsignītum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | īnsignītus | īnsignīta | īnsignītum | īnsignītī | īnsignītae | īnsignīta | |
| genitive | īnsignītī | īnsignītae | īnsignītī | īnsignītōrum | īnsignītārum | īnsignītōrum | |
| dative | īnsignītō | īnsignītō | īnsignītīs | ||||
| accusative | īnsignītum | īnsignītam | īnsignītum | īnsignītōs | īnsignītās | īnsignīta | |
| ablative | īnsignītō | īnsignītā | īnsignītō | īnsignītīs | |||
| vocative | īnsignīte | īnsignīta | īnsignītum | īnsignītī | īnsignītae | īnsignīta | |
References
- insignitus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- insignitus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “insignitus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.