Definify.com
Definition 2025
insultabundus
insultabundus
Latin
Adjective
īnsultābundus m (feminine īnsultābunda, neuter īnsultābundum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | īnsultābundus | īnsultābunda | īnsultābundum | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābunda | |
| genitive | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābundī | īnsultābundōrum | īnsultābundārum | īnsultābundōrum | |
| dative | īnsultābundō | īnsultābundō | īnsultābundīs | ||||
| accusative | īnsultābundum | īnsultābundam | īnsultābundum | īnsultābundōs | īnsultābundās | īnsultābunda | |
| ablative | īnsultābundō | īnsultābundā | īnsultābundō | īnsultābundīs | |||
| vocative | īnsultābunde | īnsultābunda | īnsultābundum | īnsultābundī | īnsultābundae | īnsultābunda | |
References
- insultabundus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “insultabundus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.