Definify.com
Definition 2025
interceptus
interceptus
Latin
Participle
interceptus m (feminine intercepta, neuter interceptum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | interceptus | intercepta | interceptum | interceptī | interceptae | intercepta | |
| genitive | interceptī | interceptae | interceptī | interceptōrum | interceptārum | interceptōrum | |
| dative | interceptō | interceptō | interceptīs | ||||
| accusative | interceptum | interceptam | interceptum | interceptōs | interceptās | intercepta | |
| ablative | interceptō | interceptā | interceptō | interceptīs | |||
| vocative | intercepte | intercepta | interceptum | interceptī | interceptae | intercepta | |
References
- interceptus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- interceptus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “interceptus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.