Definify.com
Definition 2025
internuntius
internuntius
Latin
Adjective
internūntius m (feminine internūntia, neuter internūntium); first/second declension
- intermediary
- messenger (attributive)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | internūntius | internūntia | internūntium | internūntiī | internūntiae | internūntia | |
| genitive | internūntiī | internūntiae | internūntiī | internūntiōrum | internūntiārum | internūntiōrum | |
| dative | internūntiō | internūntiō | internūntiīs | ||||
| accusative | internūntium | internūntiam | internūntium | internūntiōs | internūntiās | internūntia | |
| ablative | internūntiō | internūntiā | internūntiō | internūntiīs | |||
| vocative | internūntie | internūntia | internūntium | internūntiī | internūntiae | internūntia | |
References
- internuntius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- internuntius in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “internuntius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.