Definify.com
Definition 2025
irroratus
irroratus
Latin
Participle
irrōrātus m (feminine irrōrāta, neuter irrōrātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | irrōrātus | irrōrāta | irrōrātum | irrōrātī | irrōrātae | irrōrāta | |
| genitive | irrōrātī | irrōrātae | irrōrātī | irrōrātōrum | irrōrātārum | irrōrātōrum | |
| dative | irrōrātō | irrōrātō | irrōrātīs | ||||
| accusative | irrōrātum | irrōrātam | irrōrātum | irrōrātōs | irrōrātās | irrōrāta | |
| ablative | irrōrātō | irrōrātā | irrōrātō | irrōrātīs | |||
| vocative | irrōrāte | irrōrāta | irrōrātum | irrōrātī | irrōrātae | irrōrāta | |