Definify.com
Definition 2024
iustificaturus
iustificaturus
Latin
Participle
iustificātūrus m (feminine iustificātūra, neuter iustificātūrum); first/second declension
- about to justify
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | iustificātūrus | iustificātūra | iustificātūrum | iustificātūrī | iustificātūrae | iustificātūra | |
| genitive | iustificātūrī | iustificātūrae | iustificātūrī | iustificātūrōrum | iustificātūrārum | iustificātūrōrum | |
| dative | iustificātūrō | iustificātūrō | iustificātūrīs | ||||
| accusative | iustificātūrum | iustificātūram | iustificātūrum | iustificātūrōs | iustificātūrās | iustificātūra | |
| ablative | iustificātūrō | iustificātūrā | iustificātūrō | iustificātūrīs | |||
| vocative | iustificātūre | iustificātūra | iustificātūrum | iustificātūrī | iustificātūrae | iustificātūra | |