Definify.com
Definition 2025
jaculatus
jaculatus
Latin
Participle
jaculātus m (feminine jaculāta, neuter jaculātum); first/second declension
- Alternative form of iaculātus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | jaculātus | jaculāta | jaculātum | jaculātī | jaculātae | jaculāta | |
| genitive | jaculātī | jaculātae | jaculātī | jaculātōrum | jaculātārum | jaculātōrum | |
| dative | jaculātō | jaculātō | jaculātīs | ||||
| accusative | jaculātum | jaculātam | jaculātum | jaculātōs | jaculātās | jaculāta | |
| ablative | jaculātō | jaculātā | jaculātō | jaculātīs | |||
| vocative | jaculāte | jaculāta | jaculātum | jaculātī | jaculātae | jaculāta | |
References
- jaculatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “jaculatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.