Definify.com
Definition 2025
kapten
kapten
See also: käpten
Estonian
Etymology
Ultimately from Late Latin capitāneus.
Noun
kapten (genitive kapteni, partitive kaptenit)
- captain (commander of a sea-going vessel)
 - captain; the athlete a sports team who speaks for the team with the referee
 - (military) captain
 
Declension
Inflection of kapten (ÕS type 2/õpik, no gradation)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kapten | kaptenid | 
| accusative | kapteni | kaptenid | 
| genitive | kapteni | kaptenite | 
| partitive | kaptenit | kapteneid | 
| illative | kaptenisse |  kaptenitesse kapteneisse  | 
| inessive | kaptenis |  kaptenites kapteneis  | 
| elative | kaptenist |  kaptenitest kapteneist  | 
| allative | kaptenile |  kaptenitele kapteneile  | 
| adessive | kaptenil |  kaptenitel kapteneil  | 
| ablative | kaptenilt |  kaptenitelt kapteneilt  | 
| translative | kapteniks |  kapteniteks kapteneiks  | 
| terminative | kaptenini | kapteniteni | 
| essive | kaptenina | kaptenitena | 
| abessive | kaptenita | kapteniteta | 
| comitative | kapteniga | kaptenitega | 
Swedish
Pronunciation
Noun
kapten c
- captain; the person lawfully in command of a sea-going vessel
 - captain; a military rank
 - captain; the athlete a sports team who speaks for the team with the referee
 
Declension
| Inflection of kapten | ||||
|---|---|---|---|---|
| Singular | Plural | |||
| Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
| Nominative | kapten | kaptenen | kaptener | kaptenerna | 
| Genitive | kaptens | kaptenens | kapteners | kaptenernas | 
Related terms
- kaptensgrad
 - fartygskapten