Definify.com
Definition 2025
karku
karku
Finnish
Noun
karku
- flight (escape); mostly used in inessive and illative singular like an adverb, for usage see karussa, karkuun.
- high or full speed, gallop; mostly used idiomatically in the expression täyttä karkua (“at full speed”).
Declension
| Inflection of karku (Kotus type 1/valo, k- gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | karku | karut | |
| genitive | karun | karkujen | |
| partitive | karkua | karkuja | |
| illative | karkuun | karkuihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | karku | karut | |
| accusative | nom. | karku | karut |
| gen. | karun | ||
| genitive | karun | karkujen | |
| partitive | karkua | karkuja | |
| inessive | karussa | karuissa | |
| elative | karusta | karuista | |
| illative | karkuun | karkuihin | |
| adessive | karulla | karuilla | |
| ablative | karulta | karuilta | |
| allative | karulle | karuille | |
| essive | karkuna | karkuina | |
| translative | karuksi | karuiksi | |
| instructive | — | karuin | |
| abessive | karutta | karuitta | |
| comitative | — | karkuineen | |
Synonyms
Derived terms
Derived terms
|
|