Definition 2025
kebel
kebel
Hungarian
Noun
kebel (plural keblek)
- bosom (chest, breast)
Declension
| Inflection (stem in -e-, front unrounded harmony) |
|
singular |
plural |
| nominative |
kebel
|
keblek
|
| accusative |
keblet
|
kebleket
|
| dative |
kebelnek
|
kebleknek
|
| instrumental |
kebellel
|
keblekkel
|
| causal-final |
kebelért
|
keblekért
|
| translative |
kebellé
|
keblekké
|
| terminative |
kebelig
|
keblekig
|
| essive-formal |
kebelként
|
keblekként
|
| essive-modal |
—
|
—
|
| inessive |
kebelben
|
keblekben
|
| superessive |
keblen
|
kebleken
|
| adessive |
kebelnél
|
kebleknél
|
| illative |
kebelbe
|
keblekbe
|
| sublative |
kebelre
|
keblekre
|
| allative |
kebelhez
|
keblekhez
|
| elative |
kebelből
|
keblekből
|
| delative |
kebelről
|
keblekről
|
| ablative |
kebeltől
|
keblektől
|
| Possessive forms of kebel
|
| possessor |
single possession |
multiple possessions |
| 1st person sing. |
keblem
|
kebleim
|
| 2nd person sing. |
kebled
|
kebleid
|
| 3rd person sing. |
keble
|
keblei
|
| 1st person plural |
keblünk
|
kebleink
|
| 2nd person plural |
kebletek
|
kebleitek
|
| 3rd person plural |
keblük
|
kebleik
|
Derived terms