Definify.com
Definition 2025
kibbelen
kibbelen
Dutch
Verb
kibbelen
- to quibble
Inflection
| Inflection of kibbelen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kibbelen | |||
| past singular | kibbelde | |||
| past participle | gekibbeld | |||
| infinitive | kibbelen | |||
| gerund | kibbelen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kibbel | kibbelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | kibbelt | kibbelde | ||
| 2nd person sing. (u) | kibbelt | kibbelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | kibbelt | kibbelde | ||
| 3rd person singular | kibbelt | kibbelde | ||
| plural | kibbelen | kibbelden | ||
| subjunctive sing.1 | kibbele | kibbelde | ||
| subjunctive plur.1 | kibbelen | kibbelden | ||
| imperative sing. | kibbel | |||
| imperative plur.1 | kibbelt | |||
| participles | kibbelend | gekibbeld | ||
| 1) Archaic. | ||||